برآورد اثر شاخص های توسعه اقتصادی- اجتماعی ایران (1384-1368)

نظر به اینکه هدف تحقیق،دستیابی به الگوی توسعه اقتصادی- اجتماعی ایران از طریق مطالعه برخی متغیرها در دوره های پنجم و ششم ریاست جمهوری و دوره های هفتم و هشتم ریاست جمهوری در ایران است؛ بنابراین وضعیت شاخص های توسعه براساس مدل نظری پژوهش در سه بخش فرصتهای اجتماعی، تأمیت امنیت یا سیاستهای حمایتی و تسهیلات اقتصادی مورد مطالعه قرار گرفته است. روش تحقیق توصیفی- کیفی می باشد و مدل تحقیق با استفاده از نظریه مبنایی (استراس، 1384) به دست آمده است. در روش تجزیه و تحلیل داده ها از آزمونهای شکست ساختاری و تحلیل رکرسیون در فواصل سالهای 1368 تا 1384 بهره گیری شده است. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از تأثیر فرصتهای اجتماعی، تأمین امنیت و تسهیلات اقتصادی- اجتماعی است. از بین هیجده شاخصی که در مدل توسعه اقتصادی – اجتماعی تخمین زده شده، سیزده شاخص بر توسعه اقتصادی- اجتماعی مؤثر مس باشند. که به ترتیب عبارتند از:1- امید به زندگی 2- نرخ باسوادی 3- اشتغال 4- سرانه تخت فعال بیمارستانی 5- نرخ تورم 6- تشکیل سرمایه 7- درآمد ملی 8- درآمد سرانه 9- خدمات اجتماعی 10- نرخ مرگ ومیر نوزادان 11- بیمه بیکاری 12- حوادث غیر مترقبه 13- نرخ مرگ ومیر. میزان تأثیرگذاری متغیرها بر توسعه اقتصادی- اجتماعی به ترتیب عبارت است از :1- فرصتهای اجتماعی با ضریب تأثیر 71/0 بیشترین و سپس متغیر تسهیلات اقتصادی با ضریب 14/0 و بعد از آن متغیر تأمین امنیت با ضریب 12/0